In onze voortdurende serie waarin we de vrouwen van Vans belichten, hebben we Helena Long bijgepraat om meer te weten te komen over waar ze staat in het leven.
Je ziet Helena Long bijna nooit zonder een lach op haar gezicht. Die smile werd groter en groter toen Helena, uit Greenwich in Zuid-Londen, door de Londense straten begon te skaten en al snel een icoon werd in de Engelse skate-scene. Ze is nog maar net hersteld van een dubbele knie-operatie, maar het lijkt alsof ze de verloren tijd dubbel en dwars wil inhalen. Helena's obsessie met skateboarden is altijd aanwezig, of ze nu op de fiets op zoek is naar nieuwe skate-spots, of op haar board staat in Stockwell park, op een steenworp afstand van Brixton's Baddest, een skatewinkel die door vrouwen wordt gerund. Maar Helena is bepaald niet eenkennig: ze drumt ook, in de band Upset Stomach. In het kader van onze serie over de vrouwen van Vans, belden we Helena op om te vragen waar ze tegenwoordig zoal mee bezig is.
Wat heb je de afgelopen tijd allemaal gedaan?
Van alles wat, eigenlijk. Skaten als het niet regent, naar de sportschool gaan en fysio-oefeningen doen omdat ik nog aan het herstellen ben van een blessure, in de band spelen en tussendoor hier en daar helpen met skate-dingen.
Wat betekent het voor jou om een vrouwelijke skater te zijn in jouw gemeenschap en verandert die gemeenschap erdoor?
Het is een beetje onwerkelijk, gewoon omdat er nu zoveel vrouwelijke skaters zijn. Dus ja, het voelt als een voorrecht om te zijn waar ik nu ben en omringd te zijn door een veel grotere scene. Het is zo groot en overweldigend geworden, op een positieve manier, dat ik het gevoel heb dat ik er bijna vanaf de zijlijn naar kijk. Het is geweldig om te zien hoe het groeit en om er een klein onderdeeltje van te zijn, door te doen wat ik doe.
Tegenwoordig is de community vibe onder vrouwelijke skaters geweldig. Het is vrij standaard als je naar een skatepark of een bekende straatspot gaat, dat er dan evenveel jongens als meiden zijn. En daarnaast duiken er steeds weer overal kleinere communities en andere scenes op.
Hoe belangrijk is het voor jou om een soort rolmodel te zijn in je gemeenschap?
Ik heb het gevoel dat het meer toeval is. Ik heb altijd al geskatet, en het is pas de laatste paar jaar echt doorgebroken. Een rolmodel... Als mensen me zo zien, dan voel ik me behoorlijk gezegend. 'Gezegend' in de zin van: als ik als skater die invloed heb gehad op sommige mensen, en dat ze daardoor zelf willen gaan skaten en het blijven doen, dan is dat een eer. Het is puur toevallig, want ik doe wat ik doe en de rest gebeurt gewoon.
Wie zijn jouw rolmodellen?
Mijn vrienden en de vrouwelijke skatescene. Mensen als Lois Pendlebury, Lucy Adams en Sam Bruce, die er al vanaf het begin bij waren. Ze lijken gewoon hun eigen pad te volgen en hebben een ongelooflijk soort zelfvertrouwen bij alles wat ze doen. En aan de andere kant van de oceaan was Alexis Sablone altijd een enorm rolmodel voor me, alleen al omdat ik me het commentaar herinner bij een skatewedstrijd waar ze idioot coole dingen deed. En dat de commentator dan ook nog zei: 'Ze is bovendien een afgestudeerd architect.' Dat was voor mij echt ongelooflijk - gewoon een totale baas!
Hoe denk je dat het vrouwenskaten zich wereldwijd verder ontwikkelt?
Het is te gek! Ik denk dat sociale media daar een grote rol in hebben gespeeld. En ik denk dat ook de Olympische Spelen veel voor het skaten hebben betekend. Sommige skaters uit Japan en China waren misschien niet zo bekend van sociale media of skate-video's, totdat ze een podium kregen door de Olympische Spelen. De wedstrijden zijn echt geweldig. Het staat heel ver af van wat ik gewend ben, maar het niveau is heel inspirerend.
Welk advies zou je geven aan meiden die beginnen met skaten?
Je moet vooral fouten durven maken, het maakt niet uit. Meestal lukt het niet meteen om een truc onder de knie te krijgen. En het duurt even voordat je eraan gewend bent hoe het voelt om op een board te staan. Maar misschien, hopelijk, is het wel iets voor jou, en als dat zo is, gewoon doorgaan. In het begin is het voor iedereen moeilijk - zelfs na jaren skaten en nu ik het voor m'n beroep doe, vind ik het nog steeds moeilijk. Maar als je het leuk vindt, moet je gewoon volhouden!
Heb je nog een afsluiter?
Gewoon bedankt. Bedankt voor alle steun die ik heb gekregen van vrienden toen ik ging skateboarden. Ik ben meer dan dankbaar dat ik kan blijven doen wat ik het allerliefste doe. Bedankt, skateboarden.
