Ivika

Stel je even voor, voor wie je nog niet kent.

Moeilijke vraag! Ik ben Ivika. Ik kom uit Estland. Ik woon momenteel in Finland en ik ben dol op snowboarden op straat en filmen.

Waar ben je op dit moment?

Ik ben nu in Peking in China... ik bezoek mijn zus die hier woont. Door Corona heb ik haar lang niet kunnen bezoeken. China liet niemand binnen, dus vorig jaar kon ik pas voor het eerst komen en dit is mijn tweede keer.

Waar ben je momenteel mee bezig?

Mijn vriend Tim en ik zijn een huis aan het bouwen in Noord-Finland. Nou ja - niet echt een huis, meer een zomerhuisje - of, beter gezegd, een winterhuisje. Het staat in een skiresort genaamd Ruka, dat over een paar weken open gaat. Dus we zijn daar aan het bouwen, we zijn er pas deze zomer voor het eerst ingetrokken, echt heel leuk. Maar er is nog ontzettend veel werk aan de winkel - we zijn eigenlijk de hele zomer bezig geweest met bouwen. Gelukkig heb ik ook wat leuke reisjes gemaakt. Ik ben een paar keer naar de VS geweest en heb geprobeerd te snowboarden, het is echt een drukke zomer geweest, die voorbij is gevlogen.

En wat heeft je naar Noord-Finland gebracht?

Ik hou echt van snowboarden en Finland is daar de perfecte locatie voor. Je bent dichtbij heel veel straatsnowboardspots, maar ook bij de bergen. Ik ben ook dicht bij huis, aangezien Finland dicht bij Estland ligt - maar het weer is compleet anders, Estland is ook nog superplat en het sneeuwt daar bijna niet meer. Dus het had geen zin meer om daar te blijven. En voordat ik naar Finland vertrok, woonde ik in Nederland, nog minder interessant voor snowboarden, maar daar komt mijn vriend vandaan, en toen hebben we daar een paar jaar gewoond. Ze hebben wel heel veel indoorplekken, wat natuurlijk geweldig is, omdat je er ook 's zomers terecht kunt. Maar ik kan gewoon niet ergens wonen waar geen bergen zijn, geen sneeuw, of tenminste geen echte sneeuw....

We hebben tijdens Corona in Finland gefilmd, toen je toestemming nodig had om het land in en uit te kunnen. Het was rond april of maart en we dachten ach, als we Finland nu verlaten is onze winter gewoon voorbij... Dus ben ik in Noord-Finland, in Ruka, gebleven en ik begon het er echt leuk te vinden, net als mijn vriend Tim. En voor we er erg in hadden, zaten we stukken grond en huizen te bekijken en hopelijk zijn we voor de kerst klaar, wat heel spannend is!

Kun je ons wat meer vertellen over je snowboardtraject tot nu toe?

Ik denk dat ik echt op een plek ben waar ik me comfortabel voel en ik mezelf kan zijn. Toen ik pas begon met filmen, acht of negen jaar geleden, was het een voortdurend gevecht. Je bent dan dat vreemde meisje dat met de jongens mee wil doen, dat altijd mensen probeert te vinden om mee te filmen - het was zo, zo moeilijk. Een paar jaar moest ik er echt heel, heel heel erg hard voor vechten en nu, sinds een paar jaar, is het echt zo veel makkelijker. Mensen willen nu dat vrouwen snowboarden, dat vrouwen meedoen. Voor vrouwen is dit een heel goed moment om te snowboarden. Ik voel me eindelijk geaccepteerd en ik voel me comfortabel, en dat is heerlijk. Ik hoop dat er meer meisjes zijn die dat zo ervaren.

Je bent een sterk voorvechtster van mentale gezondheid binnen het snowboarden, kun je ons daarover meer vertellen?

Het jaar dat ik mijn film Vitamin filmde, voelde ik me echt depressief en dat depressieve gevoel duurde al een hele tijd. Tijdens Vitamin was de depressie echt erg, maar ik wilde toch snowboarden, omdat dat het enige is dat ik kan. Dat is het enige waar ik vrolijk van werd, dus dan moet je doorgaan. Het is niet altijd zo'n pretje, zoals mensen meestal doen voorkomen. Snowboard-edits zijn meestal erg vrolijk - ik had het gevoel dat als we alleen die kant van snowboarden zouden laten zien, het niet mijn werkelijkheid zou zijn.

Ik wilde zo eerlijk mogelijk zijn en laten zien hoe het voelde om door dat filmproces te gaan en iedereen daar de realiteit van te laten zien - en dat het oké is om je zo te voelen, dat het oké is om het te laten zien, en ik vind dat mensen deze gevoelens zouden moeten kunnen tonen, en dat het geaccepteerd zou moeten worden.

Na het editen kreeg ik heel veel reacties van mensen die me ervoor bedankten dat ik ook die kant had laten zien. Zij hadden die gevoelens ook gehad, maar dachten dat zij misschien de enigen waren.

Het was echt belangrijk voor mij om dat naar buiten te brengen.

Hoe vind je het creatieve proces van het samenbrengen van edits?

Ik denk dat het iets heel speciaals is dat Tim, mijn vriend, en ik dat samen doen. Ik denk dat het anders nooit zou zijn geworden als het nu is, ik vertrouw hem gewoon echt in het hele proces. Voor het grootste deel is het echt fijn om iemand te hebben die jou kent. Wanneer we filmen, werken we. De hele crew waar we mee filmen, uiteindelijk zijn we allemaal vrienden. Edits uitbrengen is het belangrijkste aspect van snowboarden voor mij - ik zou niet weten wat ik anders zou moeten doen!

Je hebt nogal wat lastige blessures gehad door de jaren heen, hoe kom je daar overheen?

In het jaar dat we Vitamin filmden, denk ik dat de belangrijkste reden dat ik zo depressief raakte door de vele blessures kwam. Daarvoor was ik goed op dreef en voelde ik dat ik het behoorlijk goed deed. Ik had wel wat blessures hier en daar, maar niets groots. Daarna had ik een grotere, toen ik mijn elleboog brak en er een heel seizoen uit lag, en daardoor werd ik echt in de war gebracht. Ik werkte zo hard om weer te kunnen snowboarden, maar toen brak ik mijn voet en kon een heel jaar lang niet snowboarden. Ik had ook nog problemen met mijn schouder, dus ik kon niet eens de krukken gebruiken. Ik moest echt gewoon thuis zitten in de zomer, wat echt deprimerend was. Daarna kreeg ik elke keer als ik weer ging snowboarden zulke erge mentale blokkades. Ik kon me niet meer concentreren op snowboarden. Ik zag alleen maar alles wat fout kon gaan, en ik verstijfde. Dan zei ik bijvoorbeeld “drop” maar dan dropte ik niet, omdat ik helemaal verstijfd was.

Daarom was Vitamin ook zo'n emotionele video, omdat ik voelde dat ik me er aan het einde van het seizoen doorheen had gewerkt, en ik voel me nu zo veel beter... en nu voel ik me eigenlijk weer helemaal goed.

Wat inspireert je in het snowboarden?

Ik ben altijd enorm geïnspireerd door straatsnowboarden - het is alsof de spots tegen me praten. Ik heb een trick in mijn hoofd die ik ergens wil doen en als ik die spot vind, dan komt de trick en alles gewoon vanzelf, omdat alles dan gewoon precies goed is en klopt.

Ik vind snowboarden zo anders nu, er is zoveel om door geïnspireerd te raken; wat mensen dragen, hoe ze rijden, de muziek die ze gebruiken voor hun edits, of zelfs alleen Instagram - en er zijn zoveel goede snowboarders om te bewonderen. De hoeveelheid dingen die ik zie en waarvan ik denk, wacht, wat was dat? Hoe was dat ook maar mogelijk? Het is nu echt een hele coole tijd nu voor het snowboarden.

Wat inspireert je buiten het snowboarden?

Ik ben echt heel geïnspireerd door muziek. Ik rijd altijd met muziek, ik hou van muziek - het is een grote inspiratiebron. Ik ben pas begonnen met mountainbiken, echt heel cool. Het lijkt heel erg op snowboarden omdat je snel beweegt, en je moet je lijn vinden - jouw weg de berg af. Ik hou er sowieso van om in de natuur te zijn - wandelen, zwemmen, allemaal heerlijk.

Welk advies zou je willen geven aan meisjes die beginnen met snowboarden?

Het maakt echt niet uit of je een meisje of een jongen bent. Ga er gewoon voor. Vind je eigen manier en doe de tricks die je leuk vindt om te doen, probeer niet meer te imiteren. Wees jezelf en vind je eigen unieke stijl.