Chris Pfanner

De in Nigeria geboren Pfann man, zoals hij liefkozend wordt genoemd, verhuisde in zijn tienerjaren naar Oostenrijk, vervolgens vestigde hij zich in het skatemekka Barcelona en tegenwoordig woont hij in Duitsland - en dat allemaal terwijl hij als profskater de hele wereld over reist. Nu hij de leiding stevig in handen heeft als Vans-teammanager, besloten we Pfanner te bellen om te horen wat hem beweegt, hoe belangrijk familie en de community zijn, hoe het skaten de afgelopen decennia van zijn leven heeft bepaald en een plek aan zee. Er is een dorp nodig om een kind op te voeden…

Kun je ons iets over jezelf vertellen?

Mijn naam is Chris Pfanner, ik ben 40 jaar oud. Ik werd geboren in Lagos, Nigeria, waar ik tot mijn tiende heb gewoond. Van daaruit verhuisde ik naar Oostenrijk, waar zo'n tien jaar woonde, mijn school afmaakte en computertechniek studeerde. Toen ik klaar was met school, besloot ik mijn droom om profskater te worden na te jagen en verhuisde ik naar Barcelona. Ik woonde er ongeveer zeven jaar en reisde ondertussen op en neer naar de VS, van daar verhuisde ik naar Duitsland, waar ik nu nog woon!

TVertel ons eens wat meer over je skatetraject.

Toen ik in Afrika woonde, zag ik skateboards bij de Ninja Turtles, maar ik begreep nooit echt wat het was… Mijn eerste echte kennismaking met een skateboard was toen ik in Oostenrijk kwam, waar ik de eerste vier jaar alleen op een kostschool woonde voordat de rest van mijn familie arriveerde. We hadden een paar ramps opgezet en waren aan het dollen met onze rollerskates en BMX'en. In de buurt waren er een paar kinderen die op onze helling kwamen skateboarden - we hadden een beetje ruzie met ze vanwege hun axle stalls en dingen die ze op onze helling deden. We wilden proberen van ze af te komen, ik zag dat ze over twee boards een ollie probeerden te maken en ik zei "wat zijn jullie in godsnaam aan het doen - het ziet er zo makkelijk uit". Ze zeiden “nou als het zo makkelijk is, probeer het zelf dan maar, laat maar zien wat je kan.” Dus pakte ik het board en ging ermee rond, slaagde erin om over de boards te ollieën en realiseerde me hoe leuk en verslavend het was- Ik was verkocht.

Vanaf dat moment ging ik helemaal op in skaten, ging ik naar de lokale skateshop en leerde ik de lokale skatecommunity kennen. De eigenaar was erg behulpzaam en nam ons mee naar wedstrijden in Oostenrijk en later in Duitsland. Hij had een merk dat Yama Skateboards heette en dat samen met de winkel mijn eerste sponsor was. Daarna bleef het balletje rollen, ik werd opgemerkt door Vans in 1998 toen ik mijn eerste paar Vans-schoenen kreeg. Mijn moeder stond erop dat ik mijn school zou afmaken en een goede opleiding zou volgen, maar met de steun van Vans kon ik door Europa reizen om te skaten.

In 2005 won ik de Europese kampioenschappen en begon ik meer sponsors te krijgen. Ik maakte mijn school af en verhuisde naar Barcelona. Uiteindelijk stapte ik over naar Deluxe Distribution, nadat ik in een tijdschrift was gezien. Het was moeilijk om Yama te verlaten omdat ik loyaal wilde blijven aan de mensen die me vanaf het begin hadden geholpen. In 2007 kwam ik het Vans Global-team tegen en ze kwamen naar Barcelona om me op te zoeken, te skaten en met me op te trekken. Julien Stranger was daar ook bij en nodigde me op zijn beurt uit om naar San Francisco te komen, daar trok ik op met de crew en vanaf dat moment was het een uitgemaakte zaak en belandde ik bij Anti Hero, wat voor mij een enorme eer was, als Europeaan bij een Amerikaans merk.

Wat zijn enkele hoogtepunten in je carrière geweest?

De kans om aan de Propeller-film te werken, die vijf jaar in de maak was en de allereerste echte Vans-video was. Het was een grote eer om een rol te hebben in die video samen met mensen als AVE, Geoff Rowley, Kyle Walker, Chima Ferguson en een geweldige lijst skaters op die video. De hele tijd dacht ik van “Hoe kan dit nou, hoe ben ik hier in vredesnaam gewoon terechtgekomen?”

Prof worden voor Anti Hero was ook een enorme stap, zo'n fantastisch team om bij te horen. Een board van hen krijgen was een droom die uitkwam, iets waarvan ik vroeger niet eens had durven dromen.

Beschrijf je lokale scene.

Momenteel woon ik in Neurenberg, Duitsland. Ik ontmoette mijn ex-vrouw in Barcelona, maar voor mijn carrière reisden we uiteindelijk veel op en neer naar Californië, waar het voor haar moeilijk was, dus verhuisden we terug naar Duitsland om dicht bij haar familie te zijn. Het is hier geen skatemekka zoals Barcelona, maar het is me gelukt om het ook vanuit hier te laten werken. In 2012 werd mijn zoon geboren en in 2015 mijn dochter - helaas zijn we door de loop van het leven uit elkaar gegaan, maar ik zou me niet kunnen voorstellen om zonder mijn kinderen te moeten leven, dus ik blijf hier.

De scene is hier cool, het groeit gestaag. De jonge aanstormende talenten zijn heel gemotiveerd en er is van alles gaande. We hebben eindelijk een indoorpark dus de winters zijn heel wat beter geworden. Dat stimuleert de scène enorm, de toekomst ziet er rooskleurig uit voor Neurenberg.

Hoe is je overgang geweest naar de rol van Teammanager?

Het is allemaal heel natuurlijk gegaan. De Teammanager in de VS toen ik bij global kwam, Jamie Hart, zijn eerste reis buiten de VS was toen ze naar Barcelona kwamen, ik hielp hier dingen te regelen, hetzelfde voor Propeller dus het ging allemaal vrij gemakkelijk. Nadat Propeller klaar was, werd ik in 2016 benaderd door Vans Europe om een tour te organiseren en het lukte me een goed resultaat te behalen. Ik denk dat ze zagen dat ik die taak wel aankon! Nu ik vader ben en me realiseer dat mijn skatecarrière op een gegeven moment kan eindigen of door een blessure kan worden afgebroken - je weet maar nooit, is het goed om een plan te hebben!

Ik vind reisjes organiseren leuk, ik help mijn vrienden graag een handje. Ik ben Vans erg dankbaar voor deze kans. Het is altijd een bonus om naar plekken te gaan waar ik wil skaten, zodat ik ook mijn clips kan maken…

Hoe belangrijk is het voor je om een team te begeleiden en te verzorgen?

Voor mij is het alles. Je ziet het altijd in de skatewereld, jonge skaters worden ontdekt en dan is er een hype, maar ze kunnen snel opbranden. Ik probeer mijn ervaring te kanaliseren om ze te begeleiden, ze op het rechte pad te houden en ze goede beslissingen te laten nemen. Een sterke en langdurige carrière - daar profiteren zowel de merken als de skaters van. Ik ben een betrokken persoon, ik stop echt mijn hart en ziel in alles wat ik doe. Het team dat we tot nu toe hebben samengesteld voelt als een kleine familie, iedereen zorgt voor elkaar en steunt elkaar echt. Dat is het belangrijkste ingrediënt voor het succes van ons programma, een groep vrienden die elkaar willen zien slagen.

We hoorden dat je moeder een belangrijke rol speelt bij Vans skatetrips?

Dat kwam eigenlijk voort uit wanhoop, tijdens Corona moesten we oplossingen verzinnen. Het is cruciaal op skatetrips dat het team goed eet, en toen restaurants gesloten waren, was dat onmogelijk. De oplossing die ik vond was om te garanderen dat we allemaal in onze bubbel konden blijven, de spot, het huis. Dus daar kwam mijn moeder om de hoek kijken, zij werd onderdeel van onze bubbel en kwam voor ons koken, voor zestien jongens! Zij draaide er haar hand niet voor om, ik kom uit een gezin van zeven kinderen - ze heeft dat haar hele leven gedaan. Ze maakt een klein menu voor de week, te beginnen met een ontbijt waar het hele huis wakker van wordt door de geur, daarna maakt ze boterhammen voor de dag en op de terugweg bekijkt de crew de menu's die ze heeft uitgeprint voor het avondeten en ze zijn er helemaal weg van! Ze kunnen niet wachten om weer samen thuis te komen. Het is een geweldige manier om verbinding te maken met de crew, samen eten, biertje, kletsen. Ze is van onschatbare waarde geworden op onze reisjes. Familie.

Mijn moeder zei altijd: „Ik heb nog nooit gehoord dat er iets goeds is gebeurd op een lege maag”. Daar blijf ik bij.

Hecht je veel waarde aan het belang van de community?

Er bestaat een gezegde dat er een dorp nodig is om een kind op te voeden. Dat geldt ook voor skateboarden - community is van vitaal belang. We worden het meest beïnvloed door onze directe omgeving en ik denk dat het cruciaal is om daar aandacht aan te besteden. Naar links en rechts kijken en je naasten helpen maakt de wereld een stukje mooier. De skateboardscene is klein, samen staan we sterkerr.

Wat en wie inspireert jou bij het skateboarden?

Ik heb skateboarden altijd het dichtst bij gevoeld. Het begon bij Yama, Anti Hero en Vans - Ik ben geïnspireerd door mijn nabije omgeving. Maar skaten is een wereldwijd fenomeen en ik ben natuurlijk ruimdenkend en heb een wijde blik - ik ben echt geïnspireerd door de enorme diversiteit van het skaten in 2025, ik ben eigenlijk geïnspireerd door het skateboarden als geheel!

En buiten het skaten? Waar loop je warm voor?

Het is niet alleen het skaten zelf, het is een creatieve uitlaat die kunst en muziek nodig heeft om zichzelf in stand te houden. Ik vind het ook leuk om foto's te maken, en kunst in het algemeen inspireert me. Door het skaten heb ik met zoveel verschillende scenes te maken gekregen, zoals bijvoorbeeld de motorsportscene - ik ben heel gepassioneerd door oude Harley Davidsons. Ik ben zo dankbaar voor skaten, het heeft echt mijn hele leven gevormd. Ik ben recentelijk ook met surfen begonnen, geweldig, ik hou van water en het is milder voor mijn botten dan skaten.

Wat is de volgende stap voor jou?

Proberen het beste te doen voor mijn Vans-crew, zoveel mogelijk werken en de wereld rondreizen. Mijn kinderen groeien nu ook en het is geweldig om daar deel van uit te maken. Ik ben op zoek naar een plek waar ik de rest van mijn leven kan doorbrengen, ergens aan het water in de natuur zou mooi zijn. Ergens waar mijn kinderen, als ze de ratrace zat zijn, me kunnen opzoeken, hun batterijen kunnen opladen en er dan weer tegenaan kunnen. Ook om voor mijn ouders te zorgen, ze worden ook een dagje ouder – ze hebben de weg voor me gebaand en dat moet ik terugbetalen. Ik vraag niet te veel in het leven.

Favoriete Vans-schoen om in te skaten?

De All Black Slip-On, als kind was ik een grote fan van Kung Foo en Bruce Lee, dit zijn mijn Ninja boots. Ik kan er alle kanten mee op.

Heb je nog iets aan te vullen? Een boodschap voor het internet? Een boodschap voor je vroegere ik?

Bekijk het per dag. Focus op dingen die belangrijk zijn in het leven, de simpele dingen. Vraag niet teveel – wees blij met wat je hebt. Alles komt goed.